Kimsenin iplemediği bir atasözü. Herkes suçu başkasına atıyor: Kendisi masum ama çevresi kötü, filankes öyle yapmasa bu böyle olmazdı, o öyle deyince yapıverdi... Necip milletim; biraz da kabahati kendinizde mi arasanız acaba? Tamam, yaptığınız hatada dış faktörlerin de payı muhakkak vardır ama nihai kararı siz veriyorsunuz ya hani genelde. Mesela kimse bana alkol veya sigara içiremez. O yüzden ben "ya arkadaş bana o viskiyi içirmeseydi ben raydan çıkıp bar koltuğunu barmenin arkasındaki içki şişelerine fırlatıp savcılık olmazdım" gibi bir cümle kurmayacağım hayatımda. Veyahut ne bileyim, "alçak herif bana o eskortu ayarlamasa benim kasetim çıkmayacaktı" demem, çünkü böyle bir şey yapmam ben.
Tüm bunları gördükten sonra "avukatlar da yalancı oluyor yav" cümlesine aşırı ifrit oluyorum. Müvekkil, dünyanın en mağdur insanı olduğunu uzun uzun anlatıyor, onun beyanlarına göre dava açıyorsun; sonra cevap dilekçesi bir geliyor bambaşka bir olay çıkıyor karşına. Soruyorsun da "yav bak karşı taraf bunları bunları yazmış, doğru mu" diye, Kur'an üstüne yemin ederek inkâr ediyor; sonra dava sürecinde evlere şenlik deliller çıkıyor piyasaya, öyle bakakalıyorsun. Hayır önceden söylese ona göre pozisyon alırsın, strateji belirlersin ama çatır çutur fotoğraflar, makbuzlar çıkınca fonda
(bkz: oh no) çalmaya başlıyor.
Finalde ne oluyor peki? Biricik müvekkilimiz akıllanıp "keşke söyleseydim" mi diyor sanıyorsunuz? Yok kardeşlerim, bu sefer "avgat kaybetti" oluyor ne yazık ki. Çünkü herkes suçlu, herkes hatalı ama bir tek kendisi sütten çıkma ak kaşık. Bu herkes için geçerli. Ulan bir kişi de çıksın, kendim için istemiyorum, desin ki "ulan ben de o meselede hatalıydım ya". Kızlarda da aşk konularında var bu. Gidip serseri, it kopuk, gözü dışarıda erkeklerle çıkıyorlar; ayrılınca üzülüyorlar. Yolda görsem selam vermeyeceğim hemcinslerimle sizin ne işiniz var bir kere? Ondan sonra erkekler ölsün. He bacım he, sen varoşlarla takıldın diye ben öleyim oldu.